تحقیقات نشان می‌دهد که هنرمندان دوست دارند «فقیر» باشند.

در تحقیق جدیدی که در مجله‌ی «تحقیقات مبتکارنه» به رهبری روبرتو گویا - مالدونای آلمانی منتشر شده است، ادعا می‌کند که توانسته راز تاریکی را از دنیای هنرمندان فاش کند.
شاید از زمان پیش از تاریخ و حکاکی‌های هنرمندانه بر روی دیواره‌ی غارها، همیشه این سوال وجود داشته است که چرا هنرمندان اعم از نویسنده‌ها، مجسمه‌سازها، نقاش‌ها و... به درآمد زیادی نمی‌رسند؟
طبق گفته‌ی دکتر مالدانو، جواب این سوال بسیار ساده است؛ گویا هنرمند‌های خلاق از پول خوششان نمی‌آید...
این نتیجه‌ی بحث‌برانگیز حاصل تحقیق و آزمایش بر روی ۲۴ شرکت‌کننده‌ی این پروژه است. نیمی از این ۲۴ نفر را هنرمندان و نیم دیگر را آدم‌هایی عادی و غیرخلاق از لحاظ هنری (دندانپزشک، مهندس، فروشنده) تشکیل می‌دادند.
هر کدام از شرکت‌کننده‌ها عینکی به چشم می‌زدند که شامل مربع‌هایی از رنگ‌های مختلف می‌شد. با دیدن دایره‌ی سبز می‌توانستند دکمه‌ای را فشار بدهند و ۳۰ یورو پاداش بگیرند. همچنین از آنها خواسته شد تا مربع‌های رنگی دیگر را هم انتخاب کنند؛ ولیکن این مربع‌ها دیگر جایزه‌ای نقدی نداشتند.
در حالی که در این تحقیق از تکنولوژی FMRI استفاده شده است؛ اسکن‌های حاصل از آن در طول انتخاب دایره‌های رنگی نشان داد؛ زمانی‌که افراد هنرمند در حال انتخاب مربع سبز بوده‌اند، قسمتی از مغزشان که مرتبط با سیستم جایزه‌گیری می‌باشد (The Vental striatum) کمتر از بخش‌های دیگر مغز فعال بوده‌اند.

چیزی که بیشتر از همه تحقیق دکتر مالدانو را ارزشمند می‌کند، این است که هنرمندان از لحاظ روانشناسی تمایل چندانی به پول ندارند و از این نظر به شکل بحث‌برانگیز مسئولیت فقیر بودن هنرمندان را به روی دوش خودشان می‌اندارد.

چیزی که بیشتر از همه تحقیق دکتر مالدانو را ارزشمند می‌کند، این است که هنرمندان از لحاظ روانشناسی تمایل چندانی به پول ندارند.

اما نباید تاثیرات فرهنگی - اجتماعی را در فقیر بودن هنرمند، بی‌ارزش بپنداریم. شاید هنرمند توسط محیط اجتماعی - فرهنگی خود متقاعد می‌شود که یک هنرمند رابطه‌ی خوبی با پول ندارد.